swietokrzyskie.org.pl - serwis dla turystów

Czy w Podzamczu Piekoszowskim jest złoto konfederatów?

Poprawiony: wtorek, 15 maja 2012 19:55 Wpisany przez Tadeusz Dąbrowa piątek, 18 lipca 2008 08:36

Choć czas świetności pałacu Tarłów minął bezpowrotnie, to nadal żywą jest legenda o ukrytych w nim siedmiu beczkach złota. Czy rzeczywiście tam są? Aby sobie odpowiedzieć na to pytanie, musimy cofnąć się o 250 lat. Wraz ze śmiercią Augusta II Sasa, rozgorzała w Polsce wojna sukcesyjna. Walka toczyła się pomiędzy Augustem III, za wszelką cenę próbującym utrzymać tron i koronę po ojcu, a Stanisławem Leszczyńskim popartym przez patriotów, którzy dla obrony suwerenności i niepodległości Polski zawiązali konfederację dzikowską. Na marszałka swoich wojsk elekt Leszczyński mianował wojewodę lubelskiego Adama Tarłę, który w Piekoszowie spędził większość swojego życia. W pierwszej fazie wojny sukcesyjnej, konfederaci odnosili znaczne sukcesy, bijąc skutecznie Sasów i Rosjan. Niestety, zdrada magnatów i nieudana próba przeniesienia walki na tereny Saksonii, spowodowały upadek konfederacji.

Mimo przegranej, Tarłowie nadal ponawiali próby naprawy Rzeczypospolitej. W murach pałacu piekoszowskiego planowano zreformowanie ustroju. Adam i Jan Tarłowie przygotowywali pierwszy projekt ustawy, na którym później oparła się Konstytucja 3 Maja. Wyczekiwali odpowiedniego momentu, by obalić niechcianego króla. W tym celu zebrano ogromne fundusze na zaciąg potężnej armii. Pieniądze potrzebne były także na przeprowadzenie akcji dyplomatycznych na dworach europejskich. Do Piekoszowa, w którym przebywał Adam ze swoimi bliskimi słane były pieniądze, kosztowności i złoto z pozostałych majątków rodzinnych z przeznaczeniem na ten cel. Wiedzieć należy, że ród Tarłów był wówczas jednym z najbogatszych i największych w Koronie, a ich latyfundia przekraczały obszar województwa kieleckiego [...] Wieść o przygotowaniach do nowej konfederacji doszła do Augusta. Rozpoczęła się typowa wojna salonowa intrygi i zdrady doprowadziły do tego, iż Adam w liście do wuja pisał:

W Kielcach zbiera się pułk gen. Münnicka i jak mówił mi mój człowiek mają zrewidować pałac nasz w Piekoszowie. Nie zwlekając kasę całą przeniosłem w bezpieczne miejsce, bo bronić jej przed Sasami niepodobna garstką żołnierzy.

O miejscu ukrycia pieniędzy wiedział tylko Adam, a tajemnicę powierzyć miał wujowi, dopiero w Warszawie podczas obrad sejmu. Lecz w stolicy nie doszło, niestety, do spotkania dwóch Tarłów. W dwa dni przed przybyciem Jana do Warszawy, Adam wdał się w konflikt z Kazimierzem Poniatowskim, który wyzwał go na pojedynek. 16 marca obaj przeciwnicy stanęli naprzeciw siebie w Marymoncie rozpoczynając pojedynek, w wyniku którego pchnięty zdradziecko przez sekundanta Poniatowskiego zginął Adam Tarło, nie wyjawiając tajemnicy okrycia skarbu. Mimo poszukiwań rodziny nie natrafiono na skrytkę z pieniędzmi. Gdzie mógł Tarło ukryć złoto? Na pewno nie ma go w piwnicach pałacu, iż kilka lat temu pałac był penetrowany przez poszukiwaczy ze specjalnym sprzętem. Więc gdzie? Pałac nie był jedyną budowlą Tarłów na tym terenie. Przedwojenne wydanie „Radostowej” podaje, iż obok pałacu na wysepce istniał domek letni, posiadający piwnice, w których na początku XXw. odnaleziono znaczne zapasy wina. Być może skarb ukryty został w Oblęgorku, gdzie Tarłowie mieli swój pałacyk myśliwski lub też leży zdeponowany do dzisiaj w kryptach kościoła w Chełmcach, który ufundował Andrzej Tarło. Jednak najpewniejszym tropem prowadzącym do skrytki jest nieistniejąca już tzw. kaplica ariańska, która znajdowała się na wzgórzu koło wsi Janów, po lewej stronie szosy wiodącej z Białogonu do Piekoszowa. Jeszcze w latach 20 naszego stulecia istniała jedna ściana absydy, a pod gruzami widziano płytę niby nagrobną prowadzącą do podziemnych krypt. Zagadka ukrycia skarbu do dzisiaj pozostaje nierozwiązana...